Membrany osmotyczne stosuje się w technice do oczyszczania różnych rozpuszczalników. A właściwie nie oczyszczania lecz oddzielania związków rozpuszczonych w rozpuszczalniku od samego rozpuszczalnika. Zdarzają się bowiem sytuacje, że związki rozpuszczone są właśnie tym elementem, który chcemy odzyskać. Przykładem takiego zastosowania osmozy odwróconej jest odzysk soli kuchennej z mocno zasolonych wód kopalnianych na Górnym Śląsku. Przemysłowe agregaty osmotyczne pracują w kopalni "Dębieńsko" w Czerwionce-Leszczynach między Gliwicami a Rybnikiem i kilku innych, gdzie pozyskiwana sól kierowana jest do handlu i naszych domowych kuchni.
Jeśli mówimy o rozpuszczalnikach, to wiedzieć warto, że do tej grupy zalicza się praktycznie każdy płyn. Do najbardziej znanych rozpuszczalników zaliczamy oleje, benzynę, kwasy i zasady, aceton, ale przede wszystkim wodę. Tu podkreślić należy, że woda jest najlepszym rozpuszczalnikiem znanym w przyrodzie i to właśnie woda potrafi rozpuścić w sobie największą ilość związków chemicznych (ponad 2300).
Pozostańmy zatem w zastosowaniu osmozy odwróconej w rozpuszczalniku o nazwie woda. Tu wiedzieć warto, że oczyszczanie wody tą metodą jest realizowane w wielu dziedzinach przemysłu oraz medycyny - w przemyśle komputerowym, farmaceutycznym, do oczyszczania ścieków przemysłowych itp. Jednak największą popularność zdobywa osmoza odwrócona w sektorze oczyszczania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi.
Przypomnijmy sobie, że istotą działania membran osmotycznych do oczyszczania wody pitnej są jej pory zbliżone swoją wielkością do wielkości cząstki wody. Taka pora ma średnicę około 0,0001m, czyli jest 5 000 razy mniejsza od średniej bakterii, 10 razy mniejsza od atomu ołowiu lub 20 razy mniejsza od groźnego pestycydu o skróconej nazwie DDT - potocznie azotox (dwuchlorodwufenylotrój-chloroetan). Producenci membran osmotycznych (tylko 3 wytwórnie są w posiadaniu patentu na ich produkcję i wszystkie mają siedzibę w USA) potrafią w dowolny sposób regulować ich porowatość - inne membrany stosuje się do separacji chemicznej kwasów, olejów, benzyny itd. i zupełnie inne membrany mają zastosowanie w oczyszczaniu wody. Jeśli mowa o oczyszczaniu wody, to najdokładniejsze membrany zamawia się do fabryk i wytwórni leków, do dializy nerek w szpitalach itd. Takie superdokładne membrany są w zakupie 20 - 30 razy droższe, niż te mniej dokładne, stosowane do produkcji w ody pitnej. Otóż te do wody pitnej posiadają taką porowatość, która już na początku ich działania pozwala na przejście z wody surowej około 10% związków w niej zawartych. Dlaczego tak? Otóż korzystając z faktu, że znajdujące się w wodzie pierwiastki mineralne (najczęściej wapń, sód, potas, i magnez) są również bardzo małe, chcemy żeby przedostawały się łatwo przez membranę do wody oczyszczonej. Widzimy zatem, że woda osmotyczna wcale nie jest pozbawiona pierwiastków życia, przeciwnie, przechodzą one w zdecydowanej większości wraz z wodą czystą. Pamiętajmy również, że zużycie membran polega przede wszystkim na ciągłym powiększaniu się jej porów (tzw. dekalibracja membran) co powoduje, że przez te coraz większe pory przechodzą coraz większe związki i jest ich jednocześnie coraz więcej (gdy ilość związków przechodzących na drugą stronę membrany osiągnie około 40% zawartych w wodzie surowej, należy wymienić ją na nową). Po niecałym roku używania membrany przepuszcza ona 100% pierwiastków życia zawartych w wodzie.

Ale to nie wszystko, bowiem nasze urządzenia uzbrajamy w mineralizatory, które wodę osmotyczną wzbogacają w dodatkową porcję wapnia, sodu, potasu i magnezu, a to z kolei powoduje, że taka woda jest już mineralna. I lepszej wody mineralnej nie możemy sobie dziś wymarzyć, bowiem nasza jest zupełnie pozbawiona trującej i rakotwórczej chemii, czego nie da się powiedzieć o wodach mineralnych oferowanych w handlu.
Pamiętajmy, że czystych wód mineralnych, pochodzących z głębi ziemi, już nie ma i nigdy nie będzie. Poprzez wieloletnią i z każdym rokiem rosnącą eksploatację tych wód zasysaliśmy jednocześnie zatrute wody powierzchniowe w głąb ziemi. W ten oto sposób już dawno doszło do zatrucia wydobywanych na powierzchnię wód głębinowych, co zmusiło polskich ustawodawców do zmiany normy. Dzisiejsza norma definiująca skład oraz dopuszczalne zanieczyszczenia wód mineralnych, pozwala na obecność w nich takich samych ilości rtęci, ołowiu, azotanów i pestycydów, które siłą rzeczy dopuszcza się w wodach pitnych pochodzących z kranu lub ze studni.