WIELKIE MITY O WODACH MINERALNYCH

Jak bardzo potrzebna jest woda do życia ludzi, zwierząt oraz roślin nie trzeba nikomu udowadniać. Pragniemy tylko przypomnieć w tym miejscu, że życie na Ziemi zaczęło się tworzyć już 500 milionów lat temu, a woda która zawsze była dla tego życia nieodzowna, czerpana była z rzek, jezior, stawów oraz innych źródeł (tzw. wody powierzchniowe).
Wody te biorą nieustannie udział w tzw. cyklu hydrologicznym - parują do atmosfery, ale powracają na powierzchnię ziemi w postaci deszczu, śniegu lub gradu. Powracająca w ten sposób woda opadowa jest zupełnie czysta i rozpuszcza w sobie różne minerały przy zetknięciu się ze skałami tworzącymi skorupę ziemską. Ilość oraz skład minerałów rozpuszczanych w wodzie zależy od budowy danej skały, czasu stykania się z nią, temperatury itd. Do skał łatwo rozpuszczalnych należą np. wapienie - to one powodują tzw. twardość wody, która tworzy później kamień w rurach, w garnkach, żelazkach itp. Z powodu twardości wody mydło i proszki gorzej się pienią i wtedy zużywamy ich więcej. Ale są również skały trudno rozpuszczalne, a najlepszym przykładem są tutaj granity i bazalty. Z takich skał zbudowane są np. Himalaje lub Tatry i z tego powodu Morskie Oko zawiera wodę porównywalną z wodą destylowaną.
Ale stosunkowo niedawno, bo około 200 lat temu, człowiek nauczył się sięgać do wód, które zalegają głębiej w skorupie ziemskiej i nazywane są wodami głębinowymi. Ponieważ wiek wód głębinowych wynosi często kilkadziesiąt milionów lat (jest zależny od epoki geologicznej, w której dana woda powstała), stąd zawartość soli mineralnych w nich jest zdecydowanie większa niż w wodach powierzchniowych. Wody głębinowe znajdują się niemal wszędzie, różna jest tylko głębokość ich zalegania i wynosi najczęściej od 100 do 400 metrów. Z powodu zbyt dużej zawartości soli mineralnych w tych wodach są one najczęściej niezdatne do picia. Czasami znajdujemy takie wody głębinowe, których skład mineralogiczny pozwala na ich konsumpcję przez ludzi i wtedy nazywamy je wodami mineralnymi.
Zanim jednak zdefiniujemy ten skład, to musimy sobie powiedzieć czym są te "minerały". Mówiąc potocznie o minerałach mamy na myśli sole mineralne, a o solach tych mówimy dlatego, że zawierają one często pierwiastki, które potrzebne są nam do życia (tzw. pierwiastki życia).
Zatem życie biologiczne na Ziemi rozpoczęło się około 500 milionów lat temu i przez cały ten okres rośliny, zwierzęta oraz ludzie czerpali do życia wodę powierzchniową. Ale dopiero od ok. 200 lat szerzy się ciągle reklama wokół wód mineralnych, która udowadnia, że bez nich będziemy chorowali. Gdy porównamy okres 200 lat z okresem lat 500 milionów, to tak jak porównać 1 metr do 2500 kilometrów.
Dzisiejsza medycyna nie ma wątpliwości co do zapotrzebowania w naszej diecie dwudziestu trzech pierwiastków:
1. Wapń
2. Potas
3. Sód
4. Magnez
5. Żelazo
6. Cynk
7. Miedź
8. Mangan
9. Chrom
10. Fosfor
11. Siarka
12. Jod
13. Wanad
14. Cyna
15. Chlor
16. Molibden
17. Nikiel
18. Kobalt
19. Krzem
20. Fluor
21. Bor
22. Arsen
23. Lit
w ostatnich latach odkryto również zapotrzebowanie organizmu ludzkiego na bardzo niewielkie ilości rubidu, antymonu, telluru, tytanu, germanu, baru oraz cyrkonu, ale ich dokładna rola w naszym życiu pozostaje nadal w sferze badań.
Większość wymienionych wyżej pierwiastków to metale i wyjątek stanowią tylko fosfor, siarka, jod, krzem i fluor. Pierwiastki życia dzieli się, zależnie od ich zawartości w naszych organizmach oraz spożywanej dziennie ilości, na makro- i mikroelementy.
Do makroelementów zaliczamy wapń, fosfor, sód, siarka, chlor, potas, magnez.
Wszystkie potrzebne nam do życia pierwiastki znajdują się w naszym codziennym pożywieniu pod warunkiem, że jest ono odpowiednio urozmaicone. Dzienne zapotrzebowanie na poszczególne pierwiastki oraz ich zawartość w różnych artykułach spożywczych, warzywach i owocach są już od wielu lat zbadane i znane lekarzom, dietetykom oraz konsumentom.
Wody mineralne zawierają tylko kilka makroelementów i najczęściej tych, które zawarte są niemal w każdym pożywieniu i w ilościach wystarczających nam do życia. Są to zawsze wapń, sód, potas oraz najczęściej magnez. Jednak od czasu odkrycia 200 lat temu pierwszych wód mineralnych tworzy się wokół nich dużo reklamy i propagandy, która najczęściej daleko odbiega od prawdy i czyni ludziom więcej zła niż dobra. Szczególnie, że wszystko to, co przez ostatnie 200 lat mówiono i pisano o wodach mineralnych, to już tylko historia. Dziś wód mineralych, z którymi mieliśmy dotąd do czynienia już nie ma i nie będzie. Dlaczego? Odpowiedź jest prosta; z powodu rabunkowej, szczególnie w ostatnich latach, eksploatacji wód mineralnych, doszło do ich wymieszania się ze skażonymi chemicznie wodami powierzchniowymi. Producenci i handlowcy tych wód nic o tym nie mówią, bo to nie leży w ich interesie. Władze chowają głowę w piasek, bo dla nich to wygodne. Jedyne co zrobiono, to zmieniono normę i dzisiejsze przepisy zezwalają na obecność w wodach mineralych tych samych chorobotwórczych związków chemicznych, które dopuszcza się w wodach kranowych. (Rozp. Min. Zdrowia i Op. Społ. z dnia 21.05.2003 r., Dz. U. Nr 89, poz. 842).
Z powodu wieloletniej i rabunkowej eksploatacji wód mineralych doszło do ich wymieszania z zatrutymi wodami powierzchniowymi. W ten sposób ich jakość została zrównana z jakością wód kranowych, a obecne przepisy zezwalają na to. Szkoda tylko, że konsumenci nie wiedzą o tym, iż kupując wody w sklepach płacą od 500 do 1000 razy więcej za to samo co mają w kranie.
Propaganda na temat konieczności spożywania wód mineralnych nasiliła się od momentu pojawienia się na światowym rynku nowoczesnych urządzeń do oczyszczania wody na zasadzie osmozy odwróconej, które stanowią dla handlowców wód mineralnych największą konkurencję. Wokół wód mineralnych stworzono wiele mitów, przed którymi warto bronić się, jeśli nie chcemy za nie płacić niepotrzebnie dużo pieniędzy.